ΠΟΙΗΣΗ
ΠΑΠΠΟΥ *
Βρέχει
Καὶ δὲν σὲ νοιάζει τίποτα παπποὺ
Τὰ ροῦχα σου δὲν κρατᾶνε τὰ νερὰ
Ἡ λάσπη σκαρφάλωσε στὰ μάτια σου
Πλημμύρισαν τὰ χωράφια μας
Ζήτημα νὰ ᾽χουμε ἐφέτος καρποὺς
Ὁ ἄνεμος ρίχνει τ᾽ ἄνθη τῆς κερασιᾶς
Τὸ σκουλίκι τρυπάει τὴν πατάτα
Ἡ ντομάτα σαπίζει στὸ θερμοκήπιο
Τὸ σιτάρι τελειώνει καὶ σήμερα
Νά τὸ ταβάνι στάζει τρυπημένο
Κι ἐσὺ –ποῦ ᾽σαι;– γιὰ τίποτα δὲν νοιάζεσαι
Δὲν βλαστημᾶς μὲ ὀργὴ
Δὲν κλωτσᾶς πέρα τοὺς κουβάδες
Δὲν καρφώνεις βιαστικὰ τοὺς τσίγγους
Δὲν ἀκοῦς τὴν φασαρία γύρω σου
Καὶ συγχώρεσέ με πιὰ – φτάνει
Δὲν σὲ παρασκοτίζω ἄλλο παπποὺ
Ἡσύχασε μέσα στὴν μαύρη ἀνεμελιά σου
Ρούφα τὴν ἀκατάπαυστη βροχὴ
Σφίξε τὰ τρύπια κόκαλά σου
Κάπως θὰ τὰ βολέψουμε κι ἐμεῖς ἐδῶ
Οἱ ἀδέξιοι
Καὶ δὲν σὲ νοιάζει τίποτα παπποὺ
Τὰ ροῦχα σου δὲν κρατᾶνε τὰ νερὰ
Ἡ λάσπη σκαρφάλωσε στὰ μάτια σου
Πλημμύρισαν τὰ χωράφια μας
Ζήτημα νὰ ᾽χουμε ἐφέτος καρποὺς
Ὁ ἄνεμος ρίχνει τ᾽ ἄνθη τῆς κερασιᾶς
Τὸ σκουλίκι τρυπάει τὴν πατάτα
Ἡ ντομάτα σαπίζει στὸ θερμοκήπιο
Τὸ σιτάρι τελειώνει καὶ σήμερα
Νά τὸ ταβάνι στάζει τρυπημένο
Κι ἐσὺ –ποῦ ᾽σαι;– γιὰ τίποτα δὲν νοιάζεσαι
Δὲν βλαστημᾶς μὲ ὀργὴ
Δὲν κλωτσᾶς πέρα τοὺς κουβάδες
Δὲν καρφώνεις βιαστικὰ τοὺς τσίγγους
Δὲν ἀκοῦς τὴν φασαρία γύρω σου
Καὶ συγχώρεσέ με πιὰ – φτάνει
Δὲν σὲ παρασκοτίζω ἄλλο παπποὺ
Ἡσύχασε μέσα στὴν μαύρη ἀνεμελιά σου
Ρούφα τὴν ἀκατάπαυστη βροχὴ
Σφίξε τὰ τρύπια κόκαλά σου
Κάπως θὰ τὰ βολέψουμε κι ἐμεῖς ἐδῶ
Οἱ ἀδέξιοι
Η. Κ.
(ἀνέκδοτο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου