ΠΑΠΠΟΥ του Ηλία Κεφάλα

Ηλίας Κεφάλας

ΤΡΙΚΑΛΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

  ΠΟΙΗΣΗ  

                 ΠΑΠΠΟΥ *

Βρέχει
Καὶ δὲν σὲ νοιάζει τίποτα παπποὺ
Τὰ ροῦχα σου δὲν κρατᾶνε τὰ νερὰ
Ἡ λάσπη σκαρφάλωσε στὰ μάτια σου
Πλημμύρισαν τὰ χωράφια μας
Ζήτημα νὰ ᾽χουμε ἐφέτος καρποὺς
Ὁ ἄνεμος ρίχνει τ᾽ ἄνθη τῆς κερασιᾶς
Τὸ σκουλίκι τρυπάει τὴν πατάτα
Ἡ ντομάτα σαπίζει στὸ θερμοκήπιο
Τὸ σιτάρι τελειώνει καὶ σήμερα
Νά τὸ ταβάνι στάζει τρυπημένο
Κι ἐσὺ –ποῦ ᾽σαι;– γιὰ τίποτα δὲν νοιάζεσαι
Δὲν βλαστημᾶς μὲ ὀργὴ
Δὲν κλωτσᾶς πέρα τοὺς κουβάδες
Δὲν καρφώνεις βιαστικὰ τοὺς τσίγγους
Δὲν ἀκοῦς τὴν φασαρία γύρω σου
Καὶ συγχώρεσέ με πιὰ – φτάνει
Δὲν σὲ παρασκοτίζω ἄλλο παπποὺ
Ἡσύχασε μέσα στὴν μαύρη ἀνεμελιά σου
Ρούφα τὴν ἀκατάπαυστη βροχὴ
Σφίξε τὰ τρύπια κόκαλά σου
Κάπως θὰ τὰ βολέψουμε κι ἐμεῖς ἐδῶ
Οἱ ἀδέξιοι

Η. Κ.

(ἀνέκδοτο)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ (1931-2008), τιμήθηκε το 2007 με το διεθνές βραβείο ποίησης «Καβάφης»

Dionisis Vitsos

Ζάκυνθος· 

   ΠΟΙΗΣΗ   

«Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.
[...]

Θ’ αρχίσω με τη λέξη έρωτας
και θα τελειώσω
με τη λέξη χώμα.
Τις ενδιάμεσες,
θαρρώ πως τις μαντεύετε».
                          ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ (1931-2008)

[ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΣ: Γεννήθηκε στο Χαβάρι Ηλείας. Παρότι σύγχρονος, για την προσωπική του ζωή ελάχιστα πράγματα άφηνε να γίνουν γνωστά. Έζησε όλη του την ζωή στην Πάτρα. Εργάστηκε στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Πατρών. 

Εκδόθηκαν δέκα ποιητικές του συλλογές (1978 – 2007) και μεταφράστηκαν τα ποιήματά του σε πολλές γλώσσες, όπως τα Γερμανικά, τα Ισπανικά, τα Πολωνικά, τα Πορτογαλικά κ.α. 

Ένα χρόνο πριν τον θάνατο του, το 2007, τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο ποίησης «Καβάφης». 

Εντάσσεται στην δεύτερη μεταπολεμική γενιά, όμως δεν ασχολήθηκε στην τέχνη του με κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό ή το πολεμικό κλίμα της περιόδου, όπως οι περισσότεροι ποιητές της γενιάς του.]