Με αφορμή την έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη αναδημοσιεύω εδώ το κείμενο του Δημήτρη Κατοίκου φιλόλογου και διανοητή για το βιβλίο μου "ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ"
~~~~~~~~~~~
ΒΙΒΛΙΟ // ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ
Σώτου Αλεξίου «Μια ζωή δυο φορές»
Διηγήματα», Εκδόσεις «Μετρονόμος»,
Αθήνα 2017, σελ. 137
Γράφει ο Φιλόλογος Νίκος Κατοίκος
Ο Καλαμπακιώτης γλύπτης, ζωγράφος και λογοτέχνης Σώτος Αλεξίου τον Σεπτέμβριο του 2017 εξέδωσε μια συλλογή 11 καλογραμμένων διηγημάτων. Το βιβλίο είναι καλαίσθητο και κοσμείται με σχέδια δικά του και τεσσάρων άλλων γλυπτών, φίλων του.
Ο συγγραφέας είναι γνωστός από τη δίτομη βιογραφία τού Βασίλη Τσιτσάνη (1998 και 2003), καθώς και από άρθρα (σχετικά με το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι) που γράφει από το 2010 και εξής σε διάφορα περιοδικά (Δίφωνο, Όασις, Ύφος, Μετρονόμος και άλλα).
Με τα σύντομα και εντυπωσιακά διηγήματα αυτής της συλλογής ο Αλεξίου ζω-ντανεύει παλαιά βιώματά του, γεφυρώνοντας αριστοτεχνικά το παρελθόν με το παρόν. Μας μεταφέρει καταστάσεις γεμάτες γοητεία, νοσταλγία, γλυκύτητα και θαυμασμό. Συχνά διανθίζει τα κείμενά του με στίχους από τραγούδια τού Τσιτσάνη και άλλων άσων τής πενιάς. Η αδυναμία του στην αναβίωση παλαιών μουσικών συμβά-ντων είναι εμφανής.
ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το διήγημα ως λογοτεχνικό είδος απαιτεί τόπο, χρόνο, λίγα πρόσωπα, απλή πλοκή, ζωντανή περιγραφή και διήγηση και λόγο καλλιεπή. Έτσι, ο αναγνώστης απο-λαμβάνει αισθητικά τα καλά διηγήματα και χαίρεται τα βαθιά μηνύματα που προβάλ-λουν.
Ο συγγραφέας αυτής της συλλογής καλύπτει όλες τις απαιτήσεις τού λογοτε-χνικού αυτού είδους, αλλά πολυσχιδής καλλιτέχνης καθώς είναι, επεκτείνεται στο λεγόμενο ποιητικό στοιχείο, που δεν είναι απαιτητό, αλλά παρέχει περαιτέρω αισθη-τική απόλαυση και προδίδει πιο εκλεπτυσμένη καλλιτεχνική προσωπικότητα. Τέτοιους σύγχρονους πεζογράφους τής Δυτικής Θεσσαλίας μπορώ να αναφέρω ενδεικτικά τον Καλαμπακιώτη Γρηγόρη Σταγέα και τους Σοφαδίτες Νίκο Μπαζιάνα και Βαγγέλη Ντελή, σε έργα τών οποίων έχω επισημάνει το ποιητικό στοιχείο με παλαιότερα δημοσιεύματά μου.
Αξίζει εδώ να πούμε λίγα λόγια για τη βαθύτερη φύση τής Ποίησης. Η Ποί-ηση λοιπόν οραματίζεται έναν κόσμο ανώτερο, χρησιμοποιεί μεταφορικό λόγο, εικο-νοποιεί τις ιδέες, εκφράζει απροκάλυπτες αλήθειες, ντύνεται γλώσσα πυκνή και τέ-λεια. Σε αυτή κυριαρχεί η φαντασία, ο στοχασμός και ο λυρισμός. Ο ποιητής μάς χα-ρίζει μια νέα κατανόηση του κόσμου, και όχι απλώς κείμενα με καλλιέπεια, ευαισθη-σία και ομορφιά. «Βιώνει το όνειρο σαν πραγματικότητα, και την πραγματικότητα σαν όνειρο» (Ιάσων Ευαγγέλου, 2003).
ΜΕΡΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΕΜΦΟΡΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ
1. «Πρωτάκουστη απουσία θορύβου! Τόσο χειροπιαστή, που ακούγονται χίλιες φωνές εντός μου» (σελίδα 16).
2. «Ένα κύμα αισιοδοξίας γέμισε το δωμάτιο και έδιωξε μακριά τη θλίψη» (σελ. 24).
3. «Το παρόν με το παρελθόν γίνονται μαλλιά-κουβάρια» (σελ. 35).
4. «Μέσα μου οι πληγές μια ανοίγουν, μια κλείνουν» (σελ. 41).
5. «Το τραγούδι μπαίνει μέσα μου και σαν γομολάστιχα σβήνει όσες μαύρες μολυβιές έχουν μείνει τόσα χρόνια στην ψυχή μου» (σελ. 41).
6. «Το τρίο είναι έτοιμο• κουρδίζουν τα όργανα και παίρνουν την καθορισμένη θέση τους πάνω στο πάλκο. Βασιλιάδες σε ένα Βασίλειο χωρίς εξουσία» (σελ.73).
7. «Εγώ, κρεμασμένο παλτό στην ντουλάπα, προσπαθώ να ισορροπήσω στο χθες και στο σήμερα, γιατί οι μνήμες είναι οδυνηρές» (σελ. 114).
8. «Αισθάνομαι σαν δρόμος άδειος, χωρίς το πήγαιν’ - έλα τών ανθρώπων» (σελ. 119).
9. «Μένω ακίνητος, σαν την κολόνα που δέχεται αδιαμαρτύρητα αγγελιόσημα θανάτου» (σελ. 124).
10. «Έχω κλείσει τη ζωή μου σε στιχάκια τραγουδιών» (σελ. 125).
